دان قهوه شامل پوسته نقره ای، یک آندوسپرم و یک جنین است. اندازه دان های قهوه متفاوت است، با این حال آنها به طور کلی متوسط 10 میلی متر طول و 6 میلی متر عرض دارند.

قهوه حاوی صدها ترکیب فعال زیستی است و در حقیقت بزرگ ترین منبع آنتی اکسیدان ها برای بسیاری از افراد هستند. مطالعات نشان می‌دهد افرادی که قهوه می‌نوشند کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2، اختلالات عصبی و بیماری های کبدی قرار می‌گیرند.

کافئین یک ماده محرک و متداول ترین دارو در جهان است. هر روز میلیون ها نفر آن را جهت افزایش هوشیاری، کاهش خستگی و بهبود تمرکز مصرف می کنند. میزان کافئین قهوه بسیار متغیر است. 50 تا بیش از 400 میلی گرم در هر فنجان وجود دارد.

یک فنجان قهوه خانگی حاوی 50 میلی گرم بوده درحالی که لیوان های 475 میلی‌گرمی بیش از 600 میلی گرم کافئین دارند. مصرف روزانه 400 میلی گرم کافئین معادل چهار فنجان قهوه 945 میلی گرمی برای اکثر بزرگ سالان سالم بی‌خطر است. با این حال افرادی هستند که میزان بیشتری قهوه می‌نوشند و هیچ مشکلی برای آنها به وجود نمی آید.

قهوه مزایای بسیار زیادی بر سلامتی دارد و باعث افزایش طول عمر می‌شود. در مطالعات انجام گرفته روی 402260 نفر که در سنین بین 50 تا 70 سالگی بودند، افرادی که روزانه 4 تا 5 فنجان قهوه در روز مصرف می‌کردند درطول مدت آزمایش 12تا 13 ساله، کمتر در معرض خطر مرگ قرار گرفتند. شواهد نشان می‌دهد که 4تا5 فنجان قهوه در روز بهترین مقدار است این مقدار باعث  کاهش بیماری شده است.

به طور معمول هر دان قهوه خشک شده 300 تا 330 میلی گرم وزن دارد. ترکیبات غیر فرار و فرار در دانه های قهوه سبز مانند کافئین، مایع تغذیه دان های متوسط حشرات و حیوانات می شوند.

علاوه بر آن هنگام فرایند برشته کاری به قهوه عطر و طعم می بخشند. ترکیبات نیتروژنی غیر فرار از جمله آلکالوئیدها، تریگونلین، پروتئین ها و اسیدهای آمینه آزاد و کربوهیدرات ها در تولید رایحه خوش قهوه برشته شده و به دلیل عملکرد بیولوژیکی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند.

پیش از ارسال قهوه خشک شده از یک رطوبت سنج قهوه جهت اندازه گیری رطوبت دان ها استفاده می گردد. قهوه باید از مقدار رطوبت تقریبا 60 درصد تا مقدار رطوبت 11-12درصد خشک گردد.

کشور ویتنام دومین کشور بزرگ صادر کننده قهوه در جهان می باشد، اقتصاد این کشور تا حد زیادی به صادرات قهوه وابسته بوده و 40 درصد قهوه روبوستا در بازار جهانی را تامین می کند.

قهوه روبوستا 97 درصد قهوه تولید شده در ویتنام را تشکیل می دهد و از آن جا که این نوع قهوه نسبت به قهوه عربیکا کیفیت کمتری داشته و طعم آن تلخ تر است می توان گفت قهوه ویتنام نه به دلیل کیفیت بالا بلکه به علت تولید انبوه آن در دنیا به شهرت رسیده است.

امروز ویتنام بیش از 1 میلیون و 500 هزار تن قهوه در سال تولید می کند که دومین محصول کشاورزی صادراتی مهم این کشور بعد از برنج محسوب می شود.

قهوه روبوستای ویتنام به اسیدیته پایین و طعم بسیار تلخ شبیه پلاستیک سوخته آن شناخته شده و به دلیل طعم قوی آن برای درست کردن قهوه فوری و افزودن به ترکیبات قهوه عربیکا استفاده می شود.

این قهوه اگرچه نسبت به قهوه عربیکا نیاز به مراقبت کمتری داشته و حساسیت آن به آفات کمتر است، اما کیفیت آن نیز هرگز به پای قهوه های مرغوب عربیکا نمی رسد.

کافئین موجود در قهوه روبوستا دو برابر عربیکا است و آنتی اکسیدان بیشتری نیز دارد.

قهوه در دهه 1600 میلادی توسط هلندی ها به اندونزی وارد شد و اولین بار توسط کمپانی هلندی هند شرقی در دهه اول 1700 صادرشد. جاوا اولین جزیره ای بود که قهوه را تحت کشت قرار داد و تاریخچه طولانی که درمورد گیاه قهوه در این اراضی وجود دارد، بخشی از دلیل نامیدن قهوه با عنوان (جاوا) است. اندونزی چهارمین کشور از نظر بیشترین تولید قهوه در جهان است.

یکی از مشهورترین و سوء تعبیر شده ترین اصطلاحات در قهوه، موکاجاوا است که به لحاظ تاریخی به آمیزه ای از دانه های قهوه جاوا و یمنی حاصل شده بود برمی گردد(قهوه یمنی به علت نام بندر اصلی خود، موخا نامگذاری شده است) که به صورت موخا، موکا و موچا تلفظ می شود.

مزه عمیق شکلاتی و طعم توت یمنی به عنوان کمکی عالی جهت مشخصات جاوایی با پیچیدگی در نظر گرفته شد.

با این حال در طول قرن ها کلمه موکا و جاوا به صورت محاوره ای برای سایر اصطلاحات مرتبط با قهوه مورد استفاده قرار گرفته و سبب ابهام زیادی در بین مصرف کنندگان امروزی شده است.

امروزه واژه موکا جهت توصیف نوشیدنی ای تهیه شده از اسپرسو و شکلات مورد استفاده قرار می کیرد که به خصوصیات شکلاتی که قهوه یمنی به آن مشهور است بر می گردد، درحالی که کلمه جاوا عموما به عنوان جانشینی برای قهوه در زبان عامیانه و کاربرد روزمره به کار گرفته می شود.