برشته کاری قهوه تبدیل خواص شیمیایی و فیزیکی دان های قهوه سبز طی فرآیندی به محصول قهوه برشته شده است. فرآیند برشته کاری منجر به ایجاد ویژگی های عطر و طعم در دان های سبز قهوه می گردد.

در واقع اگر مقدار زیادی از دانه های سبز را برداشته و آنها را بو کنید، هیچ یک از خصوصیات عطری که با قهوه برشته شده همراه است در آنها وجود ندارد.

تبدیل دانه های سبز قهوه در محصول برشته شده شاید یکی از مراحل پیچیده در تولید قهوه باشد. اولین ابزار ثبت شده جهت برشته کاری دان های قهوه، ماهی تابه های سبکی بودند که از فلز یا ظروف چینی ساخته شده و در قرن 15میلادی در امپراتوری عثمانی و ایران بزرگ استفاده می شد.

قهوه در تمامی درجات برشتگی مقدار مشخصی کافئین را در برمی گیرد. تنها عاملی که بر میزان سطوح کافئین اثر می گذارد، نوع گونه مورد استفاده است (عربیکا یا روبوستا). مقدار بسیار ناچیزی را کافئین در دمای بسار بالا و در واقع آن زمانی که دانه در حال سوختن کامل است، کاهش می یابد. کافئین ماده ای جامد است که به راحتی سوزانده نمی‌شود.

وقتی بسته قهوه تازه‌ای خریداری می شود، اگرهمان بسته را به مدت یک سال باز بگذارید، عطر و طعم قهوه از بین می رود، اما میزان کافئین هیچ تغییری نمی کند. کافئین ماده ای بسیار سخت است و به هیچ عنوان حل یا تبخیر نمی شود.

کافئین به درون فنجان قهوه شما عصاره گیری می شود و برشتگی قهوه به هیچ وجه کافئین موجود در قهوه از بین نمی رود.

نکته ای که باید به خاطر داشته باشید این است که برخی از روش های دم آوری قهوه، کافئین بیشتری نسبت به سایر روش ها، عصاره گیری می کنند.

این امر به دلیل زمان دم آوری طولانی تر، دمای بیشتر آب، سابه ریزتر قهوه و عوامل دیگر است که به قهوه اجازه می دهد همه مواد را آزاد نماید.

قهوه بیش ازآنکه یک نوشیدنی صرف باشد، یک علم است و بیش از آنکه یک نوشیدنی تلخ و زننده باشد، یک فنجان تجربه شیرین است.

تنها کمی زمان لازم است تا به دنیای اعجاب انگیزش وارد شوید و به هر گوشه اش سرک بکشید، با روش های دم آوری اش آشنا شوید، زیرگونه های مختلفش را بشناسید، با چشمان بسته عطر را استشمام کنید و با چشمان باز طعمش را روی زبانتان مزه مزه کنید.

قهوه یک نوشیدنی صرف نیست، بلیت سفری دو طرفه است، هرباربه گوشه ای از کره خاکی مان.

برای پرورش گونه های قهوه عربیکا، دو اقلیم پرورشی بهینه وجود دارد.

1.مناطق دارای ارتفاعات بین 550 تا 1100متر بالاتر از سطح دریا که اقلیم آب و هوایی مناطق در این ارتفاعات به ایجاد یک فصل خشک در رشد و بلوغ قهوه کردیده و معمولا در سردترین زمان پاییز اتفاق می افتد.

مکزیک، جامائیکا، سنت پائولو و منطقه میناس گرایس برزیل و زیمباوه، مثال هایی از مناطق دارای این شرایط اقلیمی هستند.

2.مناطق استوایی با ارتفاعات بین 1100 تا 1920متر بالاتر از سطح دریا. در این مناطق بارندگی مکرر سبب گل‌دهی تقریبا دائمی می شود که منجر به ایجاد دو فصل برداشت قهوه می گردد.

دوره دارای بالاترین بارندگی، تعیین کننده دوره برداشت اصلی است، درحالی که دوره دارای بارندگی کمتر، فصل برداشت دوم را تعیین می کند.

به علت اینکه تکرار بارندگی بیش از حد بوده و امکان خشک کردن در پاسیو وجود ندارد. دراین نوع محیط های پرورش قهوه، خشک کردن مصنوعی با خشک کن های مکانیکی صورت می پذیرد.

کنیا، کلمبیا و اتیوپی نمونه هایی از کشور های دارای این اقلیم، می باشند.

گونه روبوستا در ارتفاعات پایین تر و در حدود900متر بالاتر از سطح دریا و در منطقه ای واقع در10 درجه شمالی و جنوبی خط استوا پرورش پیدا می کنند. این گونه عربیکا، تحمل بسیار بیشتری به شرایط گرم دارد.